Prolog

-No dalej, dasz rade, jesteś silna. Przyj!

-Nie mogę, nie mam siły, wyjmij to ze mnie. Proszę.

-Jeszcze raz. No dalej! Tak, bardzo dobrze, jeszcze raz.

Po pokoju rozniósł się płacz małego dziecka.-To dziewczynka.- Nagle do pokoju wszedł on, była przerażona, wiedziała że nosi pod sercem dziewczynkę, jej kochaną Hermionę, ale wiedziała że będzie wściekły, nie chciał tego dziecka, zgodził żebym je urodziła, bo powiedziałam mu że to chłopiec.

- Nie to nie może być prawda. Sprawdź to jeszcze raz. To wszystko twoja wina, ja nie mogę mieć dziecka a tym bardziej dziecka które jest dziewczyna. To zniszczy moją reputacje, tyle lat pracowałem na nią, a wy w jednej chwili ją zniszczyłyście,  ty i ona.

- Błagam uspok…-nie dokończyła zemdlała.

 – Co się dzieje? Co z nią?-dopytywał i potrząsał nią żeby się ocknęła.

- Musimy zabrać ja do szpitala, wykrwawia się , nie mogę nic tu zrobić.

- Nie możesz, nikt nie może o tym wiedzieć. Zrób cos przecież jesteś czarownica! Do jasnej cholery!

Pochylił się nad nią, złapał za rękę, gdzieś w głębi przeczuwał że ja traci. Dlatego głosem, który tylko ona mogła słyszeć, powiedział- Kocham cię, nie mogę cię stracić tym bardziej po tym co powiedziałem.

 Kobieta wykrwawiała się na łóżku, ocknęła się na chwile, usłyszała jej płacz to właśnie chciała usłyszeć, jej kochana mała istotkę, kochała ja ponad życie. –kocham cię…- kocha mnie, wiec musi też kochać ją - Hermiona-powiedziała ostatkiem sił i odpłynęła w nicość.

-Hermiona- to ona ja zabiła, moja własna córka zabiła moją Emily.

Kilka dni później….

Stracił ją, jego Emily, dlaczego ona dlaczego nie on, przecież to on był zły, to jego wszyscy  nienawidzili. Teraz po niej została Hermiona, była niemowlęciem, była jego córką, kochał ją na swój sposób ale i nienawidził, to przez nią ale i dla niej Emily oddała życie. Spełnił jej ostatnią prośbę ,dał jej na imię Hermiona. Nie potrafił jej wychować, nawet teraz za bardzo mu ja przypominała. Owinął ja w różowy kocyk, jedna z rzeczy jaka kupiła Emily przed śmiercią. Hermiona spała, to była dobra pora żeby to zrobić.

Wspomnienie:

„Zaraz po pogrzebie, poszedł się przejść nie mógł uwierzyć.  Szedł ulicą, nie za bardzo zwracał dokąd podąża, jego nogi same nadawały kierunek. Z opuszczona, głową, czarnym garniturze, oczy miał podkrążone i lekko zaczerwienione od płaczu. Nie wstydził się łez, to dzięki nim mógł choć trochę wyrazić swoje emocje. Miał ochotę upić się i nie wracać, ale wiedział że nie ucieknie to niej, od Hermiony. Nie mógł, nie chciał a nawet nie potrafił się nią zajmować. Nagle nie wiadomo skąd, wpadła na niego kobieta, jej włosy były w nieładzie, oczy mocno zaczerwienione, mocno zaciągała nosem. Zrobiło mu się jej żal. Chciał zapytać się co się stało, ale przeprosiła i wyrwała się, pobiegła przed siebie. Odwrócił się, iw tym samym momencie, jakiś mężczyzna zaczął za nią biec, już miał interweniować, gdy nagle zobaczył szyld na drzwiach.

Leczenie Bezpłodności

Dr Liam Noolson

Koniec wspomnienia

Nie trudno było znaleźć adres tej kobiety, w końcu był czarodziejem. Spakował kocyk i misia z zieloną kokardą, chciał mimo wszystko, żeby miała coś od swojej mamy, coś żeby o niej przypominało, mimo że nie będzie o niej pamiętać ani wiedzieć. Hermiona spała słodko, nawet teraz jest do niej podobna.  Mógł się wycofać, ale jestem typem który jak cos postanowi to musi zrobić. Wziął ja najdelikatniej jak mógł na ręce i teleportował się na miejsce.

Magnolia Street 5477, jak typowa ulica na śródmieściach Londynu. Czwarty dom, po lewej stronie ulicy, jej nowy dom. Było już grubo po północy, w oknach nie paliły się żadne światła. Nie wiedział kiedy znalazł się pod drzwiami. Położył ja na wycieraczce, spała w swoim foteliku, przykrył ją i wsunął list pod kocyk. Napisał kilka słów, tylko o tym żeby wiedzieli ja się nazywa i dlaczego chce żeby to oni ja wychowywali. Popatrzył ostatni raz nią i pocałował ja w czoło. To było jego pożegnanie, a później teleportował się z cichym trzaskiem.

***

Hej! Mam nadzieję,że komuś się to spodobało. Jest to mój pierwszy blog. Przepraszam za wszystkie błędy. Następny rozdział będzie po świętach, kolejne będę starała się dodać, przynajmniej raz w tygodniu, najprawdopodobniej w weekendy. 

Noie